مرحوم سید جواد طباطبایی از متفکران ایرانی بود که مدت‌هاست پروژه ایرانشهری را پیش می‌برد. رویداد۲۴ در گزارش چهره‌های خود اندیشه طباطبایی را بررسی کرده و نشان داده که چگونه به «فاشیسم» ختم می‌شود. با این حال در راستای تضمین نظم بازار، رسانه‌های لیبرال او را بیش از آنچه که اهمیت دارد، بزرگ کردند.
نام میخائیل گورباچف با فروپاشی روسیه پیوند خورده است؛ او هر چه کرده باشد و هر خدمتی به مردم روسیه هم اگر کرده باشد، حقیقت این است که او در روسیه هیچ محبوبیتی ندارد و او رای مردم روسیه، کسی است که عظمت این کشور را از بین برده و آن را پاره‌پاره کرده است.
ایلیچ رامیرز سانچز معروف به «کارلوس شغال» از معروف‌ترین تروریست‌های جهان بود که برای انجام ترورهای خود به تمام گروه‌های مختلف پیوست و از همه آنها اخراج شد. اهمیت کارلوس در ایران این است که صادق خلخالی در مصاحبه‌ای اعلام کرد که او را برای ترور شاه استخدام کرده است.
یکی از اندیشه‌های پرطرفدار که در شرق حامیان زیادی دارد، بودیسم است. بسیاری فقط بودا را به ریاضت‌طلبی و در پی آن چیرگی بر درد و رنج می‌شناسند. اما آیا آیین بودیسم و آموزه‌های بودا فقط همین است؟ اگر چنین است چرا فلاسفه بزرگی در طول تاریخ به آن توجه کرده‌اند. برای پاسخ بهاین سوال با خوانش کارل یاسپرس فیلسوف برجسته آلمانی از بودا به ابعاد دیگری از آیین بودا پرداخته شده است.
ورزش نیز همچون دیگر شئون زندگی در ایران عمدتا سیاسی بوده است. در این میان برخی چهره‌ها فعالیت سیاسی گسترده‌تری از سایرین داشتند؛ نمونه این ورزشکاران پرویز قلیچ خانی بود که به خاطر عضویت در گروه‌های کمونیستی بازداشت و مجبور به اعترافات اجباری شد.
اسکندر مقدونی یکی از بزرگترین پادشاهان یونانی بود که در ایران بیشتر به خاطر حمله هخامنشیان و آتش زدن تخت جمشید شهرت دارد. او که در اروپا به الکساندر کبیر مشهور است، قصد داشت تمام جهان را به تصرف درآورد و پادشاهی واحدی ایجاد کند اما پیش از حمله به عربستان بر اثر تب، جان سپرد.
سلطان جلال‌الدین خوارزمشاه از پادشاهان ایران بود که از زمان ولیعهدی تا پایان مرگ در حال مقابله با حمله مغول بود. او آخرین فردی بود که در برابر مغول ایستادگی کرد و در تاریخ از او با نام آخرین مرد مقاوم یاد می‌شود. اگرچه جلال الدین برای بسط قدرتش و مقابله با مغول لشکرکشی‌های بسیاری به مناطقی که لازم نبود کرد، اما اتفاقات آن دوران و زمانه‌ای که او در آن می‌زیست باعث شد که از این پادشاه با نام نیک یاد شود؛ چنانچه حتی بعد از مرگش هر از چندگاهی کسی پیدا می‌شد و خود را به دروغ جلال‌الدین خوارزمشاه معرفی می‌کرد و صرف خبر پیدا شدن دوباره جلال‌الدین امید و شادی در میان مردم ایجاد می‌کرد.
ایرج پزشکزاد نویسنده و طنزپرداز ایرانی بود که پس از انقلاب به پاریس مهارجرت کرد و فعالیت‌های سیاسی خود را با عضویت در نهضت مقاومت ملی و همراهی با شاپور بختیار ادامه داد اما این فعالیت‌ها چندان دوامی نداشت و او تا پایان عمر بیشتر اوقات خود را در انزوا به نوشتن اختصاص داد و گاهی هم سخنرانی می‌کرد. آنچه در اغلب مصاحبه‌هایش تکرار می‌شد، رنج دوری از وطن بود.
چنگیز خان مغول بزرگترین پادشاه مغولستان بود که توانست تمام قبایل مغول و دیگر قبایل اطراف را متحد کند و بزرگترین امپراتوری دوره خود را تشکیل دهد؛ امپراتوری را که وسعت آن از چین تا روسیه را شامل می‌شد. او تمام آسیا را به تصرف خود در آورد. اروپاییان این اقبال را یافتند که پیش از لشگرکشی‌اش به اروپا جان سپرد، اگرنه همان اتفاقی که در آسیا رخ داده بود، آنجا هم رخ می‌داد. رویداد۲۴ در این گزارش زندگی پرماجرای تموچین معروف به چنگیز خان مغول را روایت کرده است.
خسرو یکم معروف به خسرو انوشیروان یا انوشیروان دادگر فرزند قباد یکم و بیست‌و‌دومین شاهنشاه ساسانی بود که در ایران از او به نیکی یاد می‌شود و به نوعی نام او با عدالت و دادگری پیوند خورده است. کمتر پادشاهی چنین نامی را از خود به یادگار گذاشته است. رویداد۲۴ در گزارش چهره‌های خود، زندگی انوشیروان عادل را بررسی کرده و نشان داده قدرت پادشاه چگونه مناسبات را تعیین می‌کرده است. البته شاید خواندن این متن با آنچه تا کنون به عنوان بدیهیات و مسلمات پذیرفته‌ایم، کمی متفاوت باشد.
خشایارشاه هخامنشی یکی از معروف‌ترین پادشاهان ایران بود که نامش بیشتر با جنگ یونان گره خورده است. اگرچه او آتن را به آتش کشید اما در نهایت از سپاه یونانیان شکست خورد؛ برخی تاریخ‌نویسان معتقدند پیروزی یونان به آغاز عصر طلایی فلسفه و دموکراسی در آتن منجر شد. رویداد۲۴ در گزارش چهره‌های تاریخی خود زندگی پرماجرا و البته خونین خشایارشاه را بررسی کرده تا نشان دهد دوران پادشاهی او چه تاثیری بر ایران گذاشت.
توماس ادوارد لارنس از چهره‌های اثرگذاری بود که در تاریخ عربستان و جنگ اعراب با عثمانی‌ها نقش ویژه‌ای داشت که به تسلط عثمانی‌ها بر اعراب حجاز پایان داد و به همین دلیل به او لقب لورنس عربستان دادند.
حسینقلی‌خان صدرالسلطنه که به حاجی واشنگتن معروف بود اولین سفیر ایران بود که به ایالات متحده رفت و کمتر از هفت ماه که از ماموریتش گذشته بود به علت خزانه خالی دولت ناچار شد به ایران بازگردد. اما در این مدت گزارش‌های جالبی درباره آمریکا نوشت و پادشاه را به برقراری رابطه با آمریکا تشویق کرد.
سیدجمال الدین اسدآبادی از چهره‌هایی بود که دیدگاه‌های مذهبی‌اش به شدت در ایران موثر بود و او را می‌توان مهمترین چهره‌ای خواند که به دنبال جایگزینی مفهوم امت به جای ملت بود. او نوعی حکومت اسلامی را می‌خواست که بعد‌ها در کشورهایی چون ایران محقق شد.
دکتر نورالدین کیانوری کمونیست ایرانی و پنجمین دبیر اول حزب توده ایران از ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۲ بود. کیانوری از جمله کسانی بود که در بسط جریان چپ در ایران بسیار نقش داشت، با این حال نسل بعدی آنها را به محافظه‌کاری متهم کردند و از دل جوانان حزب تود، سازمان چریک‌های فدایی خلق تاسیس شد که مشی رادیکالی داشت.
دکتر نجیب الله رئیس جمهور افغانستان در سال ۱۳۷۵ توسط طالبان اعدام شد. او یکی از محبوب‌ترین روسای جمهور افغانستان بود که پیش‌بینی‌هایش از چگونگی حضور بنیادگراهای طالبان خیلی زود محقق شد. رویداد۲۴ در گزارش چهره‌های خود زندگی دکتر نجیب الله و تاثیر او بر افغانستان را بررسی کرده است.
ببرک کارمل پس از نورمحمد تره‌کی و حفیظ الله امین سومین رئیس جمهور کمونیست افغانستان بود که البته محبوبیتی بسیار بیشتر از اسلاف خود داشت. کارمل از سه جبهه بلوک غرب، بلوک شرق و اسلام‌گرایان مورد هجوم بود و همین باعث شد دولت او سقوط کند و دکتر نجیب جایگزین او شود.
حفیظ الله امین در سال ۱۳۵۷ در افغانستان کودتا کرد و کمتر از یک سال پس از کودتا رئیس جمهور افغانستان شد. اما دوران ریاست‌جمهوری وی بیش از صد روز طول نکشید و کمونیست‌های افغانستان با کمک کا.گ.ب او را ترور کردند.
احمدشاه مسعود معروف به شیر دره پنجشیر یکی از تاثیرگذارترین چهره‌های معاصر افغانستان است. او برای برخی نماد ملی‌گرایی و تلاش برای مقابله با ارتجاع است و برخی دیگر احمد شاه مسعود را هم نماد ارتجاع می‌دانند و هم کسی که باعث شد افغانستان سال‌ها در آتش جنگ بسوزد. گزارش چهره‌های رویداد۲۴ درباره احمد شاه مسعود را بخوانید.
سعید سلطانپور از مشاهیر ایران در زمینه تئاتر و شعر بود که فعالیت‌های خود را با نگاهی چپگرایانه دنبال می‌کرد. او قبل از انقلاب دستگیر و شکنجه شد و مدتی بعد آزاد شد اما پس از انقلاب به جرم هواداری چریک‌های فدایی خلق توسط دادگاه انقلاب اعدام شد.
