لطفا بهشت را به جهنم تبدیل نکنید!

پیش از شروع سال نو بود که محمدعلی نجفی، شهردار تهران پس از حواشی بسیاری که در خصوص رقص دختران نابالغ در برج میلاد رخ داد، استعفای خود را به شورای شهر تهران تقدیم کرد، اما اعضای شورای شهر به دلایل مختلفی از جمله نبود زمان کافی، بررسی این استعفا را به اولین جلسه  در سال جدید موکول کردند. 

در اولین جلسه شورای شهر در سال 97، نجفی به صحن شورا آمد و رسما استعفای خود را قرائت و مهمترین دلیل این استعفا را «بیماری» و نه «فشارهای سیاسی» اعلام کرد. اما اعضای شورا پس از بحث و بررسی‌ و جمع‌بندی‌های فراوان به این نتیجه رسیدند که بیماری شهردار به حدی نیست که بخواهد از این سمت کناره‌گیری کند، به همین دلیل با رای قاطع با خروج او از شهرداری تهران مخالفت کردند. 

پس از این مخالفت، برخی از سیاسیون ازجمله دادستان کل‌کشور در اقدامی عجیب این رای اعضای شورای شهر تهران را سیاسی خواند و خواستار این شد که شهردار بار دیگر استعفای خود را به شورا ارائه دهد و شورا نیز باید این استعفا را بپذیرد. پس از این اظهارات، نجفی بار دیگر استعفای خود را به شورا ارائه داد و اعضا نیز در کمال بی‌میلی با آن موافقت کردند و سمیع‌الله مکارم‌حسینی، معاون مالی و اقتصادی شهردار به عنوان سرپرست شهرداری انتخاب شد.

اما همه ماجرا به همین سادگی تمام نشد، انتخاب «شهردار جدید» مهمترین مسئله‌ی این روزهای شورای شهر تهران است که صراحتا می‌توان گفت شورا را تحت تاثیر و به نوعی به چالش کشیده است. 

گزینه‌های روی میز برای شهرداری تهران به یکی دو نفر یا یک جناح خاص محدود نمی‌شود. از محسن هاشمی در حزب کارگزاران و بیطرف از حزب اتحاد ملت تا محمدعلی افشانی از حزب اعتماد ملی، در لیست کاندیدای شهرداری حضور دارند و هرکدام سعی دارند تا به هر نحوی که شده در پست حساس و کلیدی شهرداری تهران قرار بگیرند. 

محسن هاشمی که با رای بسیار بالایی به عنوان سرلیست امید به شورای‌شهرتهران راه پیدا کرد، توانست ریاست شورا را هم از آن خود کند. اما از همان ابتدا با مخالفت‌های بسیاری از سوی جریان اتحاد ملت برای شهردار شدن مواجه شد؛ ولی بسیاری از اعضای کارگزاران مانند غلامحسین کرباسچی که حضور به عنوان شهردار تهران را در کارنامه خود دارد، تمام تلاششان بر این است که دوباره فرزند فقید آیت الله هاشمی بر کرسی شهرداری تهران تکیه بزند، به همین دلیل با ماندن او در شورا از اول مخالف بوده و هستند. 

اما روز گذشته محسن هاشمی در گفت‌وگویی عجیب اعلام می‌کند در جلسه‌ای که با اسحاق جهانگیری، معاون اول دولت داشته، جهانگیری نظر موافق و مثبت خود را در مورد شهردار شدن هاشمی صراحتا اعلام کرده است. همین موضوع باعث شد تا انتقادات بسیار زیادی به این اظهارات وارد شود و محسن هاشمی را نه تنها به پایبند نبودن به میثاق‌نامه بلکه به تک‌روی نیز متهم کنند، چراکه هیچ‌ دلیل موجهی نداشت که رئیس‌شورای‌شهر بخواهد شخصا باب شهردار شدن خود را با این روش عنوان و مطرح کند.

از این‌رو طبق شنیده‌ها از جلسه دیروز بحث حضور محسن هاشمی در شهرداری باعث حواشی و بیان اظهارات تند از طرف اعضای حزب اتحاد ملت با محوریت محمود میرلوحی و بهاره آروین شد. به نحوی‌که برخی از اعضا در واکنش و اعتراض به حضور محسن هاشمی برای شهرداری اعلام استعفا از شورا کردند.

از سوی دیگر، به نظر می‌رسد که هرچه جلوتر می‌رویم فرآیند انتخاب شهردار تقریبا به یک بحران و معضل جدی‌تری تبدیل می‌شود، زیرا هرکدام از جریان‌های که در شورا کرسی و نماینده دارند، سعی دارند تا با نزدیک شدن به طیفی که بیشترین رای و کرسی را دارد، گزینه خود را به عنوان شهردار معرفی یا به قولی تحمیل کنند. اما در باب اختلاف نظر اعضای شورا بر سر شهردار آینده و تنزل شانیت و جایگاه شورا، همین بس که سیاسیون از خارج از شورا برای شورا و شهرداری تصمیم‌گیری می‌کنند و شورا نیز همچون یک نهاد اجرایی، تصمیمات دیکته شده را اجرایی می‌کند.

براساس نظر سیاسیون و کارشناسان، کاندیدای شهرداری تهران علاوه بر کارآمدی و استقبال اعضای شورا، باید تعامل خوب و مناسبی نیز با نظام و حاکمیت داشته باشند تا بتوانند این پیوند و ارتباط را در بهترین حالت ممکن نگاه دارند. مهمترین فاکتوری که بسیاری از کاندیداهای شهرداری آن را ندارند و بی‌توجهی اعضای شورا به این موضوع می‌تواند برای شهردار آینده، سرنوشتی همانند محمدعلی‌نجفی را رقم بزند. 

از سوی دیگر هرچند رای‌گیری در خصوص کاندیداتوری محسن‌هاشمی در صحن غیرعلنی شورا صورت گرفت و با رای قاطع اعضا با آن مخالفت شد، اما گزینه‌های دیگری همچنان در این ماراتن حضور دارند و به هر شیوه‌ای سعی دارند تا خود را به این کرسی جنجالی نزدیک کنند. افرادی مانند محمدعلی افشانی، معاون عمرانی وزیر کشور و گزینه جدی اعتمادملی‌ها در شورا، محمدابراهیم ‌انصاری‌لاری، مدیرعامل منطقه آزاد کیش و گزینه جدی حزب اتحادملت از این دست افراد هستند. 

اختلافات جدی کارگزاران و اتحاد ملت با یکدیگر و اختلاف اعتماد ملی با هردوی آن‌ها، کار را برای رسیدن به یک گزینه نهایی سخت‌تر کرده است. اعضا مستقل شورا که تاحدود زیادی در بازی هیچ یک از احزاب و جریان‌ها حضور ندارند، اکنون می‌توانند در این ماراتن، نمایش قدرت بدهند و با حضور در کنار گزینه یکی از احزاب، شهردار آینده تهران را انتخاب کنند.

اما به هر‌حال با توجه به دیدارها و تک‌صدایی اخیر اتحاد ملت و کارگزارانی‌ها با یکدیگر و جبهه‌گیری و مخالفت نزدیکان عارف با این وحدت، باید منتظر بمانیم تا ببینیم در نهایت برگ برنده کدام یک از جریان‌ها، در این یارکشی می‌تواند موفق عمل کند. 

با این اوصاف تاکنون ۲۸ کاندیدای شهرداری تهران مشخص‌ شدند و از فیلتر اولیه اعضا شورای شهر عبور کردند که قطعا طی فردا و پس فردا تعدادی از آن‌ها برای حفظ موقعیت سیاسی خود اقدام به کناره‌گیری رسمی می‌کنند و احتمالا طی بیانیه‌ای ضمن تشکر از اعتماد اعضای شورای شهر به خود و به دلیل مشغله‌های دیگر عذر حضور می‌طلبند و برای شهردار بعدی توفیق آرزو می‌کنند.