تاریخ انتشار: ۰۹:۵۴ - ۱۱ مرداد ۱۳۹۹

سلبریتی‌هایی که خود را برای انتخابات ۱۴۰۰ گرم می‌کنند

تجربه نشان می‌دهد به اندازه سیاسیون آدم‌های غیر سیاسی هم مایلند نامزد انتخابات ریاست جمهوری شوند. چه آنکه هنگامه ثبت نام انتخابات ریاست جمهوری که می‌رسد افراد غیرسیاسی بسیاری پاشنه درِ وزارت کشور را از جا در می‌آورند تا جلوی دوربین‌ها قرار بگیرند.
انتخابات ۱۴۰۰
رویداد۲۴ مرداد ۹۹ هم رسید. این آخرین باری است که حسن روحانی با عنوان «رئیس جمهور» به استقبال سالگرد تنفیذ و تحلیفش می‌رود. او ۱۲ مرداد ۹۲ رسما حکم ریاست جمهوری را دریافت کرد و چهار سال بعد در همان روز دوباره بر همان صندلی نشست.

اما سال دیگر در همین روز‌ها عالی‌ترین پست اجرایی جمهوری اسلامی را به شخص دیگری تحویل می‌دهد. اما برخلاف بسیاری از کشور‌های دیگر که از یکی دو سال قبل سیاسیون برای رقابت انتخاباتی اعلام آمادگی می‌کنند هنوز با قطعیت نمی‌توان درباره مصداق رجال سیاسی که یک سال بعد کاندیدا می‌شوند صحبت کرد. حتی بسیاری افراد معتقدند روز‌های منتهی به برگزاری انتخابات است که تعیین می‌کند کدام شخص به پاستور و کدام اشخاص دیگر به خانه شان برمی گردند.

یک سکانس غیرسیاسی در انتخابات ریاست جمهوری

با این حال یک چیز در این میان کاملا مشخص است؛ تجربه نشان می‌دهد به اندازه سیاسیون آدم‌های غیر سیاسی هم مایلند نامزد انتخابات ریاست جمهوری شوند. چه آنکه هنگامه ثبت نام انتخابات ریاست جمهوری که می‌رسد افراد غیرسیاسی بسیاری پاشنه درِ وزارت کشور را از جا در می‌آورند تا جلوی دوربین‌ها قرار بگیرند.

در روز‌های نام نویسی انتخابات ۹۶، ۱۶۳۶ نفر داوطلب داوطلبی در انتخابات شده بودند که از میان آن‌ها ۶ نفر تایید صلاحیت شدند والبته ۴ نفر در روز انتخابات باقی ماندند. هرچند که در میان آن ۱۶۳۰ نفر تعدادی چهره‌های شناخته شده نیز ردصلاحیت شدند، اما اغلب این افراد را آدم‌های معمولی بودند؛ افرادی که آمده بودند تا امضای شورای نگهبان پای برگه‌های ردصلاحیت‌ها را بیشتر کنند.

ناگهان رجل سیاسی شدم

سال ۹۶، رو به روی وزارت کشور - در میان آن‌ها همه جور آدمی پیدا می‌شد، از کاراته کار تا رکورددار ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری. یک نفر از آن‌ها خانمی بود که وقتی خبرنگار خبرآنلاین از او درباره انگیزه اش از ثبت نام در انتخابات پرسید گفت: «دیپلمه و خانه دار هستم. ثبت نام کردم، چون دلسوز مملکت هستم.» وقتی از او پرسیده شد: «هرکسی که دلسوز کشور است باید رئیس جمهور شود؟» گفت: «پس آن کسی که دلسوز نیست باید رئیس جمهور شود؟»

مردی هم بود که می‌گفت «کاراته کارم و می‌خواهم دست سرقت و مواد مخدر از ایران را کوتاه کنم» و در پاسخ به سابقه کار تشکیلاتی اش افزود: «سابقه حزبی ندارم، اما سابقه هیاتی دارم.»

یک نفر دیگرشان جوان دیپلمه‌ای بود که خبرآنلاین از او پرسید «فعالیت سیاسی داشتی؟» گفت: «شورای دانش آموزی مدرسه نفر اول شدم» و در پاسخ به این سوال که «رجل سیاسی هستی؟» گفت: «الان [بعد از ثبت نام]شدم.»

در جدول آمار ثبت نام کنندگان در هر انتخابات آمده است. در میان ارقام می‌توان حدس زد چند نفر با ثبت نام رفتن به وزارت کشور به قول آن جوان دیپلمه ناگهان رجل سیاسی شدند.
 

دوره

سال

تعداد ثبت نام ها

تعداد باقی مانده (در روز انتخابات)

۱

۵۸

۱۲۴

۹۹

۲

۶۰

۷۱

۴

۳

۶۰

۴۶

۴

۴

۶۴

۵۰

۳

۵

۶۸

۷۹

۲

۶

۷۲

۱۲۸

۴

۷

۷۶

۲۳۸

۴

۸

۸۰

۸۱۴

۱۰

۹

۸۴

۱۰۱۴

۷

۱۰

۸۸

۴۷۵

۴

۱۱

۹۲

۶۸۶

۶

۱۲

۹۶

۱۶۳۶

۴

 
 
 
با وجود آنکه در هر دوره از انتخابات ترافیک این افراد جلوی در وزارت کشور سنگین‌تر می‌شود، اما هیچ قانون یا محدودیتی برای حضور و نام نویسی برای ریاست جمهوری وضع نمی‌شود. وزارت کشور هم نمی‌تواند این افراد را ثبت نام نکند چرا که طبق مّر قانون همه از رجال سیاسی گرفته تا یک فرد دیپلمه می‌توانند به وزارت کشور بروند و خود را به عنوان نامزد انتخابات ثبت نام کنند. بسیاری معتقدند اشکال در نبود تعریف دقیقی از رجل سیاسی و اعمال نکردن این محدودیت برای ثبت نام کنندگان است.

سلبریتی‌های غیر سیاسی می‌آیند

این روز‌ها و در فاصله چند ماهه باقیمانده تا انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰، صحبت از اعلام کاندیداتوری افرادی در انتخابات می‌شود که با وجود چهره بودند، اما بعید است در تعاریف شورای نگهبان از رجل سیاسی مذهبی قرار گیرند. افرادی که طرفدارانی معمولا در فضای مجازی و مجالس و سخنرانی‌ها دارند و با تکیه بر همان خود را شایسته کاندیداتوری می‌دانند.

از جمله این افراد حسن عباسی است. او در اینستاگرام خود از کاندیداتوری برای ۱۴۰۰ خبر داد و نوشت: «پیش به سوی دولت زندگی، دولت ۱۴۰۰». حسن عباسی با عنوان تئوریسین اصولگرا شناخته می‌شود، در حالی که تا کنون سابقه سیاسی از او ثبت نشده است. او بیشتر سخنوری است که به تندی زبان شهرت دارد. اگر او را اصولگرا می‌خوانند به خاطر آن است که زبان علیه اصلاح طلبان و حتی اصولگرایان میانه رو باز می‌کند. زبان تند او باعث شده در بین بخشی از اصولگرایان مخاطبانی پیدا کند. او یکبار به خاطر توهین به حسن روحانی و عباس آخوندی به هفت ماه زندان محکوم شد. اما زبان تندش را در موارد دیگر هم به کار برده است که از جمله آن‌ها باید به حمله به ارتش اشاره کرد؛ حمله‌ای که منجر به شکایت ارتش از او شد. عباسی در مرداد ۹۵ گفته بود ارتش بی سر و صدا فقط در پادگان‌ها حضور دارد و آمریکا چنین نیرویی را می‌خواهد.

بیشتر بخوانید: آخرین وضعیت اصلاح طلبان و اصولگرایان برای حضور در انتخابات ۱۴۰۰
او سال گذشته هم وزارت اطلاعات را به داشتن ارتباط با کانال «آمدنیوز» متهم کرده بود. متهم کردن وزارت اطلاعات منجر به شکایت از عباسی و محکومیت او شد. با این حال از آنجایی که سابقه به زبان آوردن اظهاراتی مثل برگزاری مراسم تاسوعا در کاخ سفید و نیمه شعبان در کاخ باکینگهام در سال ۱۴۴۴ دارد نمی‌توان فهمید که واقعا قصد نامزدی در انتخابات را دارد یا اینکه اعلام کاندیداتوری هم از آن حرف‌های عجیب و غریب است. با این حال اگر هم جدی باشد با کارنامه پر از شکایت جورواجورش تایید صلاحیت او بعید به نظر می‌رسد.

از کشف تک چشم دجال تا کشف کاندیدای اصلح

علی اکبر رائفی پور هم نسخه‌ای شبیه به حسن عباسی است. او هم مانند حسن عباسی با مقبول طبع واقع شدن برخی سخنرانی هایش برای عده‌ای جوان توانست مجوز موضع گیری سیاسی را از طرفدارانش دریافت کند. در نوع خود با جستجوی نماد‌های آخرزمانی، فراماسونری و شیطان پرستی در موسیقی و سینما دنبال افشای توطئه‌های دشمنان بود و این موضوع را تا جایی پیش برد که از روی سخنرانی هایش استندآپ کمدی هم ساخته می‌شود. البته او صحبت از کاندیداتوری برای انتخابات ۱۴۰۰ نکرده است، اما برخی رفتارهایش طی سال‌های اخیر باعث گمانه زنی‌هایی درباره کاندیداتوری او در انتخابات مجلس یازدهم و ریاست جمهوری آینده شده بود.

با این حال در جایی گفت نمی‌خواهد مثل فخرالدین حجازی و سید علی‌اکبر موسوی حسینی مشهور به «حسینی اخلاق در خانواده» باشد که سخنران بودند و رای اول مجلس در دوره‌های خود را به دست آوردند، شود بلکه می‌خواهد مثل حجت الاسلام قرائتی عمل کند که هیچ وقت در هیچ انتخاباتی شرکت نکرده است.

رائفی پور، اما برای هوادارانش درباره اینکه به چه کسانی رای دهند سخنرانی می‌کند و رفته رفته از سخنرانی درباره شیطان پرستی و فراماسونری به سمت تعیین ملاک کاندیداتوری می‌رود. به ویژه مجوز اخیر او از ستاد امر به معروف برای مطالبه گری از مسئولین با برداشت سیاسی و البته طنز همراه بود. همچنین ویدئویی از او منتشر شده است که در آن از آرایش گروه‌های سیاسی در انتخابات ۱۴۰۰ صحبت می‌کند. اما اینکه رائفی قرائتی می‌شود یا فخرالدین حجازی نیاز به گذر زمان دارد.

دیروز رئیس رسانه امروز سلبریتی اینستاگرام

عزت الله ضرغامی از جمله سلبریتی‌های سیاسی امروزی است که بعد از ریاست بر صدا و سیما سعی کرده از خود وجهه سیاسی نشان دهد. او اخیرا در گفتگو با رادیو تهران گفته اگر در انتخابات ۱۴۰۰ احساس وظیفه کند کاندیدا می‌شود. البته چنین احساسی برای انتخابات سال ۹۶ هم به او دست داده بود. اسفندماه ۹۵ در صفحه اینستاگرامش که به تریبون او تبدیل شده از کاندیداتوری اش خبر داد. حتی نامش در بین کاندیدا‌های احتمالی جمنا بود، اما اصولگرایان به او رغبت نشان ندادند و همانطور که فرزند هشتم خانواده ۱۰ نفری بود، در بین ۱۰ گزینه اصولگرایان برای انتخابات ۹۶ گزینه هشتم اصولگرایان شد. دو نفر بعد از او هم رستم قاسمی و محسن رضایی بودند.

اگر ریاست صدا و سیما را یک سمت سیاسی بدانیم، سابقه نظامی ضرغامی بیشتر از سابقه سیاسی اوست. بالاترین سمت سیاسی او در جام جم بود و پیش از آن معاونت‌های وزارت ارشاد، وزارت دفاع و معاون صدا و سیما را برعهده داشت. در اینستاگرام بیشتر از دیگر اصولگرایان حضور فعال دارد و سعی می‌کند مثل دیگر کاربران لحظه نگاری کند. گاهی چهره‌های کاملا متفاوت را به صبحانه دعوت می‌کند و تصویر ضیافت صبحانه شان را با کاربران به اشتراک می‌گذارد.

مذهبی، اما غیرسیاسی

نفر دیگری که درباره کاندیداتوری اش در انتخابات آینده گمانه زنی شده یک روحانی است و البته او هم غیرسیاسی. او یک طلبه دهه شصتی است که ریاست سازمان تبلیغات اسلامی را برعهده دارد. سوابق دیگر مدیریتی او به مدیر کلی حوزه‌های دانشجویی استان تهران، تاسیس و مدیریت حوزه دانشجویی شریف، مدیریت گروه پژوهشی مهندسی فرهنگی پژوهشکده باقرالعلوم و مدیریت گروه تبلیغی شریف در معاونت فرهنگی نهاد رهبری می‌رسد. آنگونه که سایت انصاف گفته این طلبه با شورای نگهبان برای گرفتن تایید صلاحیت خود در انتخابات ۱۴۰۰ مذاکره کرده است.

هر کسی با یک شناسنامه می‌تواند کاندیدا شود

صحبت از کاندیداتوری غیرسیاسی ها، شایعه باشد یا واقعیت، تا زمانی که قانون ثبت نام در انتخابات تغییر نکند و شاخص‌هایی برای رجل سیاسی تعیین نشود، هرکسی می‌تواند با یک شناسنامه به وزارت کشور برود و خود را در قامت داوطلب ریاست جمهوری ببیند. شاید به خاطر نبود ساختار حزبی در کشور اکنون نتوان تعریف دقیقی از رجل سیاسی ارائه کرد، اما با یک محدودیت حداقلی می‌توان جلوی هزینه وارد کردن به نظام سیاسی را گرفت. به ویژه آنکه در قانون اساسی جمهوری اسلامی، رئیس جمهور بعد از رهبری عالی‌ترین مقام کشور است و نبود سنجش رجل سیاسی باعث می‌شود هرکسی با پا گذاشتن به وزارت کشور خود را ناگهان رجل سیاسی ببیند که به اعتبار مقام ریاست جمهوری بیش از پیش ضربه وارد شود.
خبر های مرتبط
خبر های مرتبط
نظرات شما
پیشخوان