رای اصولگرایان بدون احمدی‌نژاد ۲۰ درصد است

رویداد۲۴- مشاور رسانه‌ای دولت احمدی‌نژاد در واکنش به شکست اصولگرایان در انتخابات هفتم اسفند و خوشحالی حامیان دولت دهم از این اتفاق، اعلام کرد: «اصولگرایان تصور می‌کردند اگر از آقای احمدی‌نژاد عبور کردند می‌توانند به کامیابی سیاسی دست پیدا کنند اما این عبور نتیجه‌ای جز ناکامی برای آنان نداشت. البته من خوشحالی خاصی ندیدم. دلیلی هم ندارد که بخواهیم از شکست یا پیروزی جریان‌های سیاسی ابراز مسرت یا ناراحتی کنیم.» 

عبدالرضا داوری مشاور رسانه‌ای دولت دهم در گفت‌و‌گو با رویداد۲۴ به تحلیل ائتلاف اصولگرایان در جریان انتخابات هفتم اسفند می‌پردازد. او در این گفت‌و‌گو می‌گوید که اصولگرایان به سبب عدم وحدت با دولت دهم بازنده رقابت بودند چون محدوده آرای آنان همواره بین ۱۵ تا ۲۰ درصد از جامعه بود و تنها با محوریت احمدی‌نژاد بخت پیروزی در رقابت با اصلاح طلبان را داشته‌اند. او حتی رای آوری روحانی در انتخابات ۹۲ را در گرو غیبت احمدی‌نژاد توصیف کرده و معتقد است‌‌ همان طور که اصولگرایان در غیبت احمدی‌نژاد شکست خوردند، روحانی نیز در انتخابات ۹۲ به ریاست جمهوری رسید. داوری همچنین به موضع‌گیری‌ها اخیر رسانه‌های نزدیک به دولت دهم نسبت به شکست اصولگرایان و رای نیاوردن حدادعادل در تهران نیز پاسخ داده و می‌گوید: «من خوشحالی خاصی ندیدم. دلیلی هم ندارد که بخواهیم از شکست یا پیروزی جریان‌های سیاسی ابراز مسرت یا ناراحتی کنیم. من بیشتر تاکید بر آن دارم که مسائل را واقعی تحلیل کنیم.» 

دوستان اصولگرا از سال ۹۰ مرتکب یک خطای تاریخی شده که خودشان را از ظرفیت آقای احمدی‌نژاد محروم کردند. شما اگر تمامی ادوار انتخاباتی از سال ۷۶ به بعد را بررسی کنیم، می‌بینید که جریان اصولگرا از انتخابات سال ۸۱ تا ۹۰ در تمامی ادوار با این شرط پیروز شد که آقای احمدی‌نژاد را در کنار خودشان داشتند. از سال ۹۲ به بعد شکست‌های پیاپی جریان اصولگرا شروع شد و دلیل اصلی آن همین مساله بود که خودشان را از ظرفیت توده‌ای آقای احمدی‌نژاد در انتخابات محروم کرده بودند. 

اصولگرایان قبل از سال ۸۱ که آقای احمدی‌نژاد محوریت این جریان را در دست می‌گیرد و در انتخابات شورای دوم به بعد، مجلس هفتم و هشتم و... شما می‌بیند که جریان اصولگرا می‌تواند در انتخابات پیروز باشد ولی به محض فاصله گرفتن این جریان از آقای احمدی‌نژاد، شکست‌های متوالی اصولگرایان آغاز شده است.کمااینکه در انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری و همین طور مجلس دهم دیدیم اصولگرایان در محدود آرای ۱۵ تا ۲۰ درصدی خودش ایستاد. این نشان می‌دهد که آقای احمدی‌نژاد می‌توانست در صحنه انتخابات یک سبد رای حدود ۵۰ درصدی را به سبد رای اصولگرایان اضافه کند. در واقع همین ظرفیت ۵۰ درصدی آرای آقای احمدی‌نژاد دلیل موفقیت سبد رای اصولگرایان بود. 

به نظرم گفتمان اصولگرایی دچار تناقضاتی در سالهای اخیر به ویژه بعد از برجام و توافقات جدید دولت یازدهم شده است، در عین حال که توان ارتباط گیری با توده‌های مردم ندارند. 

چنین افرادی نمی‌توانند نماد آقای احمدی‌نژاد باشند. بحث ما بحث گفتمانی است. زمانی که آقای حدادعادل صراحتا گفتند ما با جریان انحرافی مرزبندی داریم، ایشان به جامعه پیام داد که با احمدی‌نژاد نیستیم. در واقع لیست بر اساس مرزبندی با دولت قبل چیده شد. وقتی فردی مثل خانم مرضیه وحید دستجردی به عنوان چهره محوری لیست قرار می‌گیرد، نسبت ایشان با دولت قبل مشخص است. همچنین افراد زیاد دیگری در لیست بدند که به چهره‌های ضد احمدی نژادی معروف هستند. چهره‌هایی مثل احمد توکلی و افراد دیگری از جنس ایشان در این لیست بودند. اتفاقا می‌خواهم بگویم که ظرفیت تقابل لیست تهران با آقای احمدی‌نژاد خیلی بالا بود؛ آنقدر که وقتی این لیست را با لیست اصلاح طلبان در تهران مقایسه می‌کنید، متوجه می‌شوید که لیست اصلاح طلبان بسیار کمتر از اصولگرایان با دولت دهم تقابل دارد. 

بالاخره باید برای شکست خودشان دلیلی پیدا کنند. باید دید که این نظر چقدر با واقعیت تطابق دارد. این حرف اصولگرایان منطبق با واقعیت نیست. اتفاقا اگر اصولگرایان در انتخابات خودشان را ادامه راه دولت نهم و دهم نشان می‌دادند، بخش زیادی از آرای مستضعف را به سمت خودش جلب می‌کرد. در حالیکه اصولگرایان در انتخابات هفتم اسفند حتی نتوانست آرای توده‌های مستضعف را به طرف خودش بکشد. 

این خطای راهبردی خودشان است. البته این موضوع یک بحث مفصلی را می‌طلبد که طی آن باید مسائل سال ۸۹ و ۹۰ را مطرح کنیم. اصولگرایان تصور می‌کردند اگر از آقای احمدی‌نژاد عبور کردند می‌توانند به کامیابی سیاسی دست پیدا کنند اما این عبور نتیجه‌ای جز ناکامی برای آنان نداشت. 

من خوشحالی خاصی ندیدم. دلیلی هم ندارد که بخواهیم از شکست یا پیروزی جریان‌های سیاسی ابراز مسرت یا ناراحتی کنیم. من بیشتر تاکید بر آن دارم که مسائل را واقعی تحلیل کنیم. 

ما بار‌ها این توصیه‌ها را داشتیم ولی دوستان توجه نکردند. ما چه در جلسات و چه در مصاحبه‌ها این پیام را به دوستان منتقل کردیم که این شیوه، راه مناسبی برای ورود به انتخابات نیست و مرزبندی بر اساس یک فرض موهوم به نام جریان انحرافی که دوستان با استناد بر آن ساختار تحلیلی خود را بیان می‌کند نشان می‌داد که ایشان با واقعیت‌های سیاسی فاصله گرفتند. ما این موضوع را به دوستان تذکر دادیم. ما واقعا از این شکستی که برای جریان اصولگرایان در انتخابات هفتم اسفند اتفاق افتاده است خوشحال نیستیم و چه خوب که دوستان از این حوادث عبرت بگیرند تا خطاهای راهبردی و تحلیلی خود را اصلاح کنند. 

به لحاظ سیاسی نمی‌توان گفت که کدام جریان به دولت دهم نزدیک‌تر یا دور‌تر است ولی بسیاری از اعضای جبهه پایداری به آقای احمدی‌نژاد و دولت قبل علاقه دارند. نمی‌خواهم این مساله را در چارچوب سیاسی تعریف کنم فقط در این حد که به نظرم آن علاقه و پیوندهای عاطفی جبهه پایداری با دولت قبل نسبت به سایر جریان‌های سیاسی پررنگ‌تر است ولی پیوند سیاسی بین طرفین وجود ندارد. امروز آقای احمدی‌نژاد با هیچ جریان سیاسی پیوند سیاسی ندارد و کار مشترکی ندارد اما به هر ترتیب دوستان پایداری گرایش بیشتر و قوی‌تری در قیاس با سایر جریان نسبت به دولت دهم دارند. 

من ارتباطی با این آقایان ندارم و نمی‌دانم که در جلسات داخلی چه اتفاقاتی افتاده است. 

ما جلسات خاصی با دوستان پایداری نداریم که بخواهیم در آن جلسات چنین موضوعاتی را مطرح کنیم. 

افرادی که از دولت قبل در انتخابات کاندید شدند نه بر اساس اراده شخص آقای احمدی‌نژاد یا جریان دولت قبل بلکه بنا بر دیدگاه شخصی خودشان کاندیدا شدند و با تحلیل خودشان پا در این عرصه گذاشتند. 

صحنه انتخابات به شکلی سازمان دهی شده بود که امکان ورود مستقیم برای حامیان دولت اصلا وجود نداشت. 

 به نظرم قدرت رای ما در این دوره از انتخابات مشخص شد قدرت رای و تاثیرگذاری همیشه نیازمند حضور مستقیم نیست. گاهی وقت‌ها نبودن در صحنه آثار خودش را نشان می‌دهد. کمااینکه پیروزی آقای روحانی در سال ۹۲ ناشی از غیبت حامیان آقای احمدی‌نژاد در صحنه بود و نتایج انتخابات هفتم اسفند نیز موثر از همین غیبت است. 

شرایط را باید به وقتش دید. با توجه به شرایط امروز زمینه برای حضور در انتخابات بعدی مهیا نیست اما تا آن زمان حدود یک سال و سه ماه وقت داریم تا بررسی کنیم و ببینیم شریاط به چه شکل خواهد شد. 

نه چنین موضوعی مطرح است و دلیل محدودیت‌های کنونی نیز مسائل قضایی نیست. خوشبختانه تا الان مشخص شده که بسیاری از مسائل و اتهامات بی‌پایه و اساس است و سایر مسائل نیز در حال پیگیری است. موانع حضور حامیان دولت دهم در عرصه انتخابات بیشتر مربوط به فضای سیاسی کشور و سطح آگاهی و رشد نیروهای سیاسی کشور است که این اتفاق در حال شکل گرفتن است. نخبگان سیاسی و انقلابی رفته رفته به این نتیجه رسیده‌اند که غیبت آقای احمدی‌نژاد یک ضربه جدی برای انقلاب است. من فکر می‌کنم که اگر آگاهی در جامعه اتفاق بیفتد زمینه برای حضور آقای احمدی‌نژاد در کشور فراهم می‌شود.